| | |
به نام خداوند رحمتگر مهربان | | بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ |
[خداى] رحمان (۱) | | الرَّحْمَنُ ﴿۱﴾ |
قرآن را یاد داد (۲) | | عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿۲﴾ |
انسان را آفرید (۳) | | خَلَقَ الْإِنسَانَ ﴿۳﴾ |
به او بیان آموخت (۴) | | عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿۴﴾ |
خورشید و ماه بر حسابى [روان]اند (۵) | | الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿۵﴾ |
و بوته و درخت چهرهسایانند (۶) | | وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿۶﴾ |
و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (۷) | | وَالسَّمَاء رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿۷﴾ |
تا مبادا از اندازه درگذرید (۸) | | أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿۸﴾ |
و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید (۹) | | وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ﴿۹﴾ |
و زمین را براى مردم نهاد (۱۰) | | وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿۱۰﴾ |
در آن میوه [ها] و نخلها با خوشههاى غلاف دار (۱۱) | | فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿۱۱﴾ |
و دانههاى پوستدار و گیاهان خوشبوست (۱۲) | | وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿۱۲﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۱۳) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۱۳﴾ |
انسان را از گل خشکیدهاى سفال مانند آفرید (۱۴) | | خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿۱۴﴾ |
و جن را از تشعشعى از آتش خلق کرد (۱۵) | | وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ ﴿۱۵﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۱۶) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۱۶﴾ |
پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (۱۷) | | رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿۱۷﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۱۸) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۱۸﴾ |
دو دریا را [به گونهاى] روان کرد [که] با هم برخورد کنند(۱۹) | | مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿۱۹﴾ |
میان آن دو حد فاصلى است که به هم تجاوز نمىکنند (۲۰) | | بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا یَبْغِیَانِ ﴿۲۰﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۲۱) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۲۱﴾ |
از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید (۲۲) | | یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿۲۲﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۲۳) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۲۳﴾ |
و او راست در دریا سفینههاى بادباندار بلند همچون کوهها(۲۴) | | وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ﴿۲۴﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۲۵) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۲۵﴾ |
هر چه بر [زمین] است فانىشونده است (۲۶) | | کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿۲۶﴾ |
و ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند (۲۷) | | وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ﴿۲۷﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۲۸) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۲۸﴾ |
هر که در آسمانها و زمین است از او درخواست مىکند هر زمان او در کارى است (۲۹) | | یَسْأَلُهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿۲۹﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۳۰) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۳۰﴾ |
اى جن و انس زودا که به شما بپردازیم (۳۱) | | سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَا الثَّقَلَانِ ﴿۳۱﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۳۲) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۳۲﴾ |
اى گروه جنیان و انسیان اگر مىتوانید از کرانههاى آسمانها و زمین به بیرون رخنه کنید پس رخنه کنید [ولى] جز با [به دست آوردن] تسلطى رخنه نمىکنید (۳۳) | | یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿۳۳﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۳۴) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۳۴﴾ |
بر سر شما شرارههایى از [نوع] تفته آهن و مس فرو فرستاده خواهد شد و [از کسى] یارى نتوانید طلبید (۳۵) | | یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنتَصِرَانِ ﴿۳۵﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۳۶) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۳۶﴾ |
پس آنگاه که آسمان از هم شکافد و چون چرم گلگون گردد(۳۷) | | فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَاء فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ﴿۳۷﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۳۸) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۳۸﴾ |
در آن روز هیچ انس و جنى از گناهش پرسیده نشود (۳۹) | | فَیَوْمَئِذٍ لَّا یُسْأَلُ عَن ذَنبِهِ إِنسٌ وَلَا جَانٌّ﴿۳۹﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۴۰) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۴۰﴾ |
تبهکاران از سیمایشان شناخته مىشوند و از پیشانى و پایشان بگیرند (۴۱) | | یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالْأَقْدَامِ ﴿۴۱﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۴۲) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۴۲﴾ |
این است همان جهنمى که تبهکاران آن را دروغ مىخواندند(۴۳) | | هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ﴿۴۳﴾ |
میان [آتش] و میان آب جوشان سرگردان باشند (۴۴) | | یَطُوفُونَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیمٍ آنٍ ﴿۴۴﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۴۵) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۴۵﴾ |
و هر کس را که از مقام پروردگارش بترسد دو باغ است(۴۶) | | وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿۴۶﴾ |
پس کدامیک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۴۷) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۴۷﴾ |
که داراى شاخسارانند (۴۸) | | ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿۴۸﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۴۹) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۴۹﴾ |
در آن دو [باغ] دو چشمه روان است (۵۰) | | فِیهِمَا عَیْنَانِ تَجْرِیَانِ ﴿۵۰﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۵۱) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۵۱﴾ |
در آن دو [باغ] از هر میوهاى دو گونه است (۵۲) | | فِیهِمَا مِن کُلِّ فَاکِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿۵۲﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۵۳) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۵۳﴾ |
بر بسترهایى که آستر آنها از ابریشم درشتبافت است تکیه آنند و چیدن میوه [از] آن دو باغ [به آسانى] در دسترس است(۵۴) | | مُتَّکِئِینَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ ﴿۵۴﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۵۵) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۵۵﴾ |
در آن [باغها دلبرانى] فروهشتهنگاهند که دست هیچ انس و جنى پیش از ایشان به آنها نرسیده است (۵۶) | | فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿۵۶﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۵۷) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۵۷﴾ |
گویى که آنها یاقوت و مرجانند (۵۸) | | کَأَنَّهُنَّ الْیَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿۵۸﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۵۹) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۵۹﴾ |
مگر پاداش احسان جز احسان است (۶۰) | | هَلْ جَزَاء الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ﴿۶۰﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۶۱) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۶۱﴾ |
و غیر از آن دو [باغ] دو باغ [دیگر نیز] هست (۶۲) | | وَمِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿۶۲﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۶۳) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۶۳﴾ |
که از [شدت] سبزى سیهگون مىنماید (۶۴) | | مُدْهَامَّتَانِ ﴿۶۴﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۶۵) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۶۵﴾ |
در آن دو [باغ] دو چشمه همواره جوشان است (۶۶) | | فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿۶۶﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۶۷) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۶۷﴾ |
در آن دو میوه و خرما و انار است (۶۸) | | فِیهِمَا فَاکِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿۶۸﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۶۹) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۶۹﴾ |
در آنجا [زنانى] نکوخوى و نکورویند (۷۰) | | فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿۷۰﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۷۱) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۷۱﴾ |
حورانى پردهنشین در [دل] خیمهها (۷۲) | | حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ ﴿۷۲﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۷۳) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۷۳﴾ |
دست هیچ انس و جنى پیش از ایشان به آنها نرسیده است(۷۴) | | لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿۷۴﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۷۵) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۷۵﴾ |
بر بالش سبز و فرش نیکو تکیه زدهاند (۷۶) | | مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ﴿۷۶﴾ |
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۷۷) | | فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۷۷﴾ |
خجسته باد نام پروردگار شکوهمند و بزرگوارت (۷۸) | | تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ﴿۷۸﴾ |
