زیبائیهای ماه رمضان (1)
مهمانی پروردگار (قسمت اوّل)
بنام پروردگار بصیر و دوستدار اهل بصیرت. ضمن عرض سلام به خوانندگان ارجمند، طلوع ماه مبارک رمضان را بر همة شما خوبان تبریک می گویم؛ امّید وارم همگان با کسب آمادگی لازم و مناسب، وارد فضای معنوی این ماه عزیز شده باشیم. اهل معرفت و صاحبان چشم باطنی، از ماه رمضان، به عنوان ماه تجلّی زیبائی ها یاد می کنند؛ اینجانب نیز با الهام از همین توصیف شایسته، مصمم هستم تا د ر خلال سلسله نوشته هائی تحت عنوان «زیبائیهای ماه رمضان»، به تشریح اجمالی بخشی از زیبائیهای این ماه بزرگ به پردازم؛ اوّلین مصداقی که در این راستا از آن یاد می نمایم، چیزی جز «مهمانی پروردگار» نمی باشد. در این نوشته، نکات کوتاهی را در پرتو این مهمانی، یاد آور می شوم:
نکتة اوّل: در فرازی از خطبة شعبانیه نبیّ اکرم (صلوات الله علیه و اله) شاهد آن هستیم که آن بزرگوار پس از توجّه دادن به عظمت ماه مبارک رمضان؛ و بیان این نکته که « اى مردمان به درستى که ماه حق سبحانه و تعالى رو بسوى شما کرده است و مىآید با برکت و رحمت و مغفرت، ماهى است که نزد حق سبحانه و تعالى بهترین ماههاست و روزهاى آن بهترین روزهاست و شبهاى آن بهترین شبهاست و ساعات آن بهترین ساعتهاست»؛ از ضیافت الهی در این ماه با شرفت خبر داد و اینگونه فرمود : «هو شهر دعیتم فیه إلى ضیافة الله » : «ماهى است که شما را در این ماه به ضیافت الهى خواندهاند» (صدوق، الأمالی، ص 93، مجلس بیستم، ح4)؛
نکتة دوّم: به یقین، اگر کسی به درستی و با مراقبت کامل وارد این ضیافت شود، به ضیافتی عظیم و ارجمند دست یافته است؛ و قطعا راه یابی به آن، موجب افتخار خواهد بود؛ چنانکه پیامبر اسلام (صلوات الله علیه) در مقام خبر دادن از مشروعیت روزة وصال (پیوند شب با روز) برای خویشتن، اینگونه فرمود: «من همانند یکى از شما نیستم، زیرا که من در ضیافت پروردگارم بسر میبرم، و او مرا اطعام و سقایت میکند» (ترجمه من لا یحضره الفقیه / ج2 / 525 / باب نوادر و اخبار متفرقه )؛
نکتة سوّم: از روایات چنین برمیآید: هرکس که در اطاعت خدا به سر برد، او در ضیافت الهی قرار دارد؛ در حدیث قدسی آمده است: «خداوند فرمود: «کسانى که اهل طاعت من هستند، در ضیافت من مىباشند» (شیخ حرّعاملی، الجواهر السّنیة فی الأحادیث القدسیة ، ص 715.)
نکتة چهارم: پیرامون این ضیافت بی بدیل، مباحث فراوانی شایستة طرح است؛ از قبیل: اهمّیت و ارزش این ضیافت، چیستی این ضیافت، تفاوت این ضیافت با ضیافت های دیگر، آداب این ضیافت، عوامل مؤثّر در دست یابی به موفقیّت در این ضیافت، آفات و آسیبهای این ضیافت؛ ارمغان ها و ثمرات این ضیافت؛ و...؛ در نوشتة بعدی، پیرامون برخی از این امور سخن خواهیم گفت؛
نکته پایانی: این نوشته را با ذکر جملاتی از امام راحل (که به جرأت می توان گفت : در دورة معاصر، از بهترین چهره های راه یافته به این مهمانی بوده است) در باب تفاوت این ضیافت با سایر ضیافت ها، و ارزش این ضیافت به پایان می برم؛ سخن این عبد صالح چنین است:
«... در این ماه مبارک خودتان را تقویت کنید به قوّتهاى روحانى...؛ فرق ضیافتهاى خدا با ضیافتهاى مردم این است که وقتى شما را یک اشخاصى دعوت بکنند به یک مهمانى، وقتى بروید در آن مهمانى به حسب فراخور حال، یک چیزهایى براى خوردنى و یک چیزهایى براى تفریح و این چیزهاست. ضیافت خدا در ماه رمضان یک شعبهاش روزه است، ... و یک امر مهمش که مائده غیبى و آسمانى است قرآن است. شما دعوت شدهاید به مهمانى خدا و شما در ماه رمضان مهمان خدا هستید. مهماندار شما، شما را وادار کرده است به اینکه روزه بگیرید. این راههایى که به دنیا باز است و شهوات است، اینها را سدش کنید تا مهیا بشوید براى لیلة القدر. ...شما وقتى که مىخواهید به مهمانى بروید خوب، یک وضع دیگرى- غالباً البته-، یک وضع دیگرى خودتان را درست مىکنید. لباسى تغییر مىدهید و یک طور دیگرى وارد مىشوید. آن طورى که در خانه هستید یک تغییرى مىدهید. ماه شعبان براى این است که همان مهیا بودنى که مىخواهید مهمانى بروید، خودتان را مهیا مىکنید و سر و ظاهرتان را، سر و صورتتان را یک قدرى فرق مىگذارید با آن وقتى که در خانه هستید.....» (صحیفه امام، ج13، ص30- 31) (حوزة علمیّة قم/ سیّد حسین شفیعی دارابی/ ساعت2بامداد شب سه شنبه: 17/ 3/ 1395ش= اوّل ماه رمضان 1437ق).