در پاسخ به نقل «خاطرات برقعی قمی»
قسمت اوّل: مقدّمات پاسخ
بنام پردگار بصیر و دوستدار اهل بصیرت. اعضاء محترم گروه و تمامی عزاداران سالار شهیدان سلام علیکم؛ امیدوارم عزاداری همه شما بزرگواران مورد قبول درگاه حضرت حق واقع شود. دوستان عزیز، در روز دوّم محرّم، شاهد تهیّه و بارگذاری مطلبی در قالب «آﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻼﻣﻪ ﺑﺮﻗﻌﯽ ﻗﻤﯽ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ...» در برخی از تلگرام های گروهی منطقه سرفراز «دارابکلا»، «اُوسا»، و «مُرْسَمْ» بوده ایم؛ اینجانب با خواندن این خاطره جهت دار و شُبهه زا، بسیار شگفت زده و ناراحت شدم؛ نه اینکه از توان تحلیل و پاسخ دهی به آن ناتوان باشم؛ بلکه بدین جهت که چرا دوستان بدون لحاظ جنبه کارشناسی کار، اقدام به این کار نموده اند؟؛ اگر آنان در انجام اینگونه اقدامات، قصد خیری داشته اند (که امیدوارم چنین باشد)، چرا در خارج از عرصه مجازی به طرح آن با کارشناسان مربوطه نپرداختند تا به پاسخی مناسب، منطقی، و کارآمد دست یابند؟؛ چون بخشی از پیامد سوء اینگونه از اقدامات غیر کارشناسی شده، این است که ذهن تعدادی از افراد، با مطالعه محتوای آن، دچار شبهه خطرناک نسبت به ساحت قدس أئمّه معصومین (سلام الله علیهم اجمعین)؛ به ویژه نسبت به علم آن بزرگواران؛ خاصّه علم امام حسین (علیه السّلام) شود؛ و غالب این افراد هم فرصت نمی کنند که در پی حلّ و رفع این شبهه برآیند؛ به هرحال، بنده برای آنکه کمکی در این راستا نموده باشم، در قالب این نوشته و نوشته های بعدی، به پاسخ از این خاطره می پردازم؛ در این نوشته، در قالب «مقدّمه پاسخ»، تنها به بیان چهار نکته بسنده می نمایم:
نکته اوّل:خدا گواه است که انگیزه ام از این اقدام، جز عمل به وظیفه دینی نمی باشد؛ و آن وظیفه هم عبارت است از پاسداری از آموزه های دینی و موضع گیری در قبال کسانی به صورت دانسته و یا ندانسته، کیان اسلام و قرآن و اهلبیت (علیهم السّلام) را نشانه گرفته اند؛ در متون روائی آمده است: « دو سال قبل از مرگ معاویه، امام حسین (علیه السلام) به همراه عدّه ی زیادی از انصار و بنی هاشم عازم حج شد. آن حضرت در یک سخنرانی مهم و حماسی در سرزمین منی، که تعداد حاضران به هفتصد نفر می رسید و بسیاری از اصحاب حضرت رسول (صلی الله علیه و آله وسلّم) نیز در آن حضور داشتند، خطاب به آنان فرمود: «من هشدار می دهم و خوف آن دارم که ارزش ها و معارف الهی به بوته ی فراموشی سپرده شود و حق، از بین برود و مغلوبِ باطل گردد؛ گرچه خداوند نورش را کامل کرده و گسترش خواهد داد، و مطمئناً کافران آن را خوش ندارند. امّا تلاش و تبلیغات و جانفشانی نیز در راه حق، لازم است» (علّامه امینی، الغدیر، ج1، ص198؛ علّامه مجلسی، بحار الأنوار، ج33، ص181؛ کتاب سلیم بن قیس، ص206)؛
نکته دوّم:واقعا نمیدانم انگیزه کسانی که اقدام به این کار غیر کارشناسی کرده اند چه بوده است؟؛ بنده شرعا به خودم اجازه نمیدهم که بگویم: آنان در درونشان، عنادی نسبت به منبر و روحانیت اصیل و مجالس موعظه دارند؛ و دارای دیدگاهی انحرافی در مورد امامان معصوم به ویژه امام حسین (علیه السّلام) می باشند؛ و راه اعمال و ابراز این عناد را در این می بینند که با تتبّع در سایت های همگام و همراه و همسوی با خود، به گزینش اینگونه مطالب می پردازند؛ و اقدام به ارسال و بارگذاری آن در عرصه مجازی می کنند؛ خوشبینانه ترین احتمال این است که بگوئیم: با توجّه به اینکه عاملان این اقدام، افرادی مسلمان و شیعه مذهب هستند، از انجام آن قصد خیری داشته اند؛ ولی در بروز این قصد، دچار اشتباه شده اند؛ که اگر چنین باشد، باید عاملان آن، از تکرار اینگونه اشتباهات در آینده پرهیز نمایند؛ و اکنون هم به نوعی در پی جبران آن برآیند؛
نکته سوّم:بر اساس آموزه های دینی، ایجاد شبهه در ذهن افراد، گناهی بس سنگین است؛ زیرا تجربه نشان میدهد کهاز جمله عوامل بد عاقبتی افراد، تردید در باورها و ایجاد شبهه در اعتقادات دینی آنان است؛ درواقع، تردید در دین و منزلت والای امامان معصوم (علیهم السّلام)، گام نخست ورود آنان به صحنه کفر و الحاد است؛ این است که می بینیم: امیر مؤمنان (علیه السّلام) در حدیثی طولانی، از شک (تردید) و شبهه به عنوان یکی از چهار اساس و پایه کفر (و ارتداد) یاد نموده است (کلینی، اصول کافی، ج 2، ص 391)؛ قرآن کریم نیز در آیات زیادی به آفات و آسیب های برخاسته از تردید و شک و اعتماد بر گمان، به جای یقین، اشاره دارد؛
نکته چهارم:اینجانب، ضمن آنکه مجدّدا از عاملان اینگونه اقدامات میخواهم : قبل از انجام کارشناسی لازم و مناسب، و پیش از مشورت با کارشناسان مربوطه، از طرح اینگونه مباحث در عرصه مجازی جدّا پرهیز نمایند؛ و دامن خویش را آلوده به گناه سخت ایجاد شبهه در ذهن افراد نکنند؛ از همه دوستان مطّلع از محتوای متن مورد اشاره نیز تقاضا دارم: بدون هیچگونه پیشداوری و ذهنیّت سوء نسبت به عاملان اینگونه اقدامات، در مقام دفاع برآیند؛ و از ایجاد هرگونه تنش در فضای مجازی و غیره پرهیز نمایند، و از زدن هر نوع اتّهامی به افراد پرهیز نمایند؛ چون به به قول معروف: «آنکس را که حساب پاک است، چه باک است»؛ ما با کسب معرفت لازم نسبت به آموزه های دینی، به خوبی و با شیوه ای کاملا منطقی می توانیم پاسخگوی اینگونه شبهه افکنی ها باشیم.(سفر تبلیغی محرم 1438ق = 1395ش/ روز سوّم محرّم/ شهرکرد/ سید حسین شفیعی دارابی/ ساعت15/ 13)