نسیم «شعبانیَهّ» (6)

نسیم «شعبانیَهّ» (6)

در پرتو ولادت حضرت علیّ اکبر (علیه السّلام)

بنام پروردگار بصیر و دوستدار اهل بصیرت. سپاس به درگاه ایزد منّان که توفیقمان داد تا شاهد طلوع اوّلین شب و روز از دهة دوّم ماه پرفضیلت شعبان (= یازدهم این ماه) باشیم؛ طبق نقل خطیب معروف و مورد اعتماد عراقی، حضرت آیت الله سیّد عبدالرّزاق موسوی مُقّرّم (1316 - 1391ق) درصفحه 28 از کتاب نفیسش درباره حضرت علیّ اکبر (علیه السّلام)  و نیز در کتاب مقتل الحسین (علیه السّلام)، چنین شب وروزی مصادف است با ولادت این فرزند رشید امام حسین (علیه السّلام)؛ حسن تصادف، در تقویم انقلاب اسلامی ایران، این زمان بسیار فرخنده، آراستة به زیور واژة زیبای «جوان» گردید، و به روز «جوان» نام گرفت؛ اینجانب ضمن تبریک فرارسیدن این شب و روز بسیار مبارک به همة ارادتمندان به ساحت قدس میوة دل ابی عبد الله الحسین (علیه السّلام)؛ به ویژه به جوانان غیور، سلحشور، مؤمن، و انقلابی دارابکلائی عزیز به ذکر دونکتة کوتاه در پرتو حیات درخشان حضرت علیّ اکبر بسنده می نمایم:

نکتة اوّل: دوران سه گانة حیات حضرت علی اکبر(علیه السّلام)

در یک دسته بندی کلّی می توان دوران عمر شریف حضرت علی اکبر (علیه السّلام) را از جنبه حوادث سیاسی به سه دوره تقسیم کرد:

دوره اول مصادف با حیات و زندگی جد بزرگوارش، امیرالمومنین (علیه السّلام) است. ایشان در این مقطع بین 6 تا 7 سال داشته و شاهد ماجرای شهادت امام علی (علیه السّلام) بوده است. در واقع از همان دوران کودکی، شاهد وقایع و حوادث روزگار خود بود. از زمان خرد سالی، با فتنه ها و حیله های حکومت شوم و نکبت بار بنی امیه آشنا شد و با شعار ضد دینی و ضد توحیدی قوم بنی امیه، واقف بود. ایشان در نزد جد بزرگوارشان در دوران کودکی تعلیم قرآن و حدیث می دیده تا به مردم زمان خود منتقل کند. بر اساس نقل ابن ادریس در کتاب نفیس «سرائر» علی اکبر(علیه السّلام) از راویان حدیث جد بزرگوارش علی بن ابیطالب(علیه السّلام) به شمار می رود.

دوره دوم عمر آن حضرت، مصادف با جریانات سیاسی و حوادثی بود که عموی بزرگوارش امام حسن (علیه السّلام) با آن دست به گریبان بودند. همیاری و همراهی او با عمویش امام مجتبی(علیه السّلام) به حدی بوده که اگر جریانی مشابه قضیه کربلا، برای عمویش رخ می داد او همانند جانفشانی و ایثارگری که در کربلا نشان داد، برای عموی عزیزش انجام می داد.

اما دوره سوم که علی اکبر(علیه السّلام) در آن دوره، همچون خورشیدی تابان درخشید دوران امامت امام حسین (علیه السّلام)  بود. او در این مرحله به عنوان وزیر و بازوی پدر خود انجام وظیفه می نمود. تا جایی که بسیاری گمان می نمودند که امام و خلیفه بعد از امام حسین (علیه السّلام)، فرزند بزرگتر او یعنی علی اکبر (علیه السّلام) است. لیاقت و عظمت وجودی او در این مرحله، آنقدر آشکار بود که معاویه، تنها او را لایق حکومت و رهبر امت اسلامی می پنداشت.

نکتة دوّم: منزلت والا حضرت علیّ اکبر (علیه السّلام)

جهت آگاهی از منزلت والای این بزرگوار شایسته این است که به بینیم: امامان معصوم (علیهم السّلام) از آن بزرگوار چگونه یاد نمودند؛ در این راستا به بیان دو گفتار بسنده می نمایم:

1 - در روایتی به نقل از شیخ جعفر شوشتری در کتاب «خصائص الحسینیه» و بسیاری دیگر از مورّخان و محدّثان شیعه میخوانیم: اباعبدالله الحسین (علیه السّلام) هنگامی که علی اکبر (علیه السّلام) را به میدان می فرستاد، به لشگر خطاب کرد و فرمود: «یا قوم، هولاءِ  قد برز علیهم غلام، اَشبهُ الناس خَلقاً و خُلقاً و منطقاً برسول الله....... ای قوم، شما شاهد باشید، پسری را به میدان می فرستم، که شبیه ترین مردم از نظر خلق و خوی و منطق به رسول الله (صلّی الله علیه و آله) است بدانید هر زمان ما دلمان برای رسول الله (صلّی الله علیه و اله) تنگ می شد نگاه به وجه این پسر می کردیم»؛

2 - در «زیارت ناحیه مقدّسه»، و در فرازی از زیارت علیّ اکبر (علیه السّلام) خطاب به او آمده است : «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَوَّلَ قَتِیلٍ مِنْ نَسْلِ خَیْرِ سَلِیلٍ مِنْ سُلَالَهِ إِبْرَاهِیمَ الْخَلِیلِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ وَ عَلَى أَبِیکَ إِذْ قَالَ فِیکَ قَتَلَ اللَّهُ قَوْماً قَتَلُوکَ یَا بُنَیَّ مَا أَجْرَأَهُمْ عَلَى الرَّحْمَنِ وَ عَلَى انْتِهَاکِ حُرْمَهِ الرَّسُولِ عَلَى الدُّنْیَا بَعْدَکَ الْعَفا : سلام بر تو ، اى نخستین کُشته از تبار بهترین بازمانده از نسلِ ابراهیم خلیل ! درود خدا بر تو و بر پدرت ، آنگاه که در باره ات فرمود : «خدا ، بکُشد آن گروهى را که تو را کُشت . پسرم ! چه جرئتى بر خداى مهربان کردند . و چه جسارتى در هتکِ حرمت پیامبر ! پس از تو ، خاک بر سرِ دنیا!»

یاد آوری در نوشتة کوتاه بعدی، سخنی مختصر در مورد «نعمت جوانی» و جوان خواهم نگاشت. ان شاء الله. 

(حوزة علمیّة قم/ سیّد حسین شفیعی دارابی/ ساعت 1 بامداد شب چهارشنبه: 29/ 2/ 1395ش=  یازدهم ماه شعبان 1437ق.)