سوره ۸۱: التکویر - جزء ۳۰ - ترجمه فولادوند

سوره ۸۱: التکویر - جزء ۳۰ - ترجمه فولادوند

با صدای زیبای استاد محمّد صدیق منشاوی

و با صدای معروف استاد سعید عنتر مسلم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿۱﴾

آنگاه که خورشید به هم درپیچد (۱)

وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿۲﴾

و آنگه که ستارگان همى‏ تیره شوند (۲)

وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿۳﴾

و آنگاه که کوهها به رفتار آیند (۳)

وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿۴﴾

وقتى شتران ماده وانهاده شوند (۴)

وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿۵﴾

و آنگه که وحوش را همى‏ گرد آرند (۵)

وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿۶﴾

دریاها آنگه که جوشان گردند (۶)

وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿۷﴾

و آنگاه که جانها به هم درپیوندند (۷)

وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿۸﴾

پرسند چو زان دخترک زنده به‏ گور (۸)

بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿۹﴾

به کدامین گناه کشته شده است (۹)

وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿۱۰﴾

و آنگاه که نامه ‏ها زهم بگشایند (۱۰)

وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿۱۱﴾

و آنگاه که آسمان زجا کنده شود (۱۱)

وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿۱۲﴾

و آنگه که جحیم را برافروزانند (۱۲)

وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿۱۳﴾

و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند (۱۳)

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿۱۴﴾

هر نفس بداند چه فراهم دیده (۱۴)

فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿۱۵﴾

نه نه سوگند به اختران گردان (۱۵)

الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿۱۶﴾

[کز دیده] نهان شوند و از نو آیند (۱۶)

وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿۱۷﴾

سوگند به شب چون پشت گرداند (۱۷)

وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿۱۸﴾

سوگند به صبح چون دمیدن گیرد (۱۸)

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿۱۹﴾

که [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (۱۹)

ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿۲۰﴾

نیرومند [که] پیش خداوند عرش بلندپایگاه است (۲۰)

مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿۲۱﴾

در آنجا [هم] مطاع [و هم] امین است (۲۱)

وَمَا صَاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿۲۲﴾

و رفیق شما مجنون نیست (۲۲)

وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿۲۳﴾

و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان دیده (۲۳)

وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿۲۴﴾

و او در امر غیب بخیل نیست (۲۴)

وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿۲۵﴾

و [قرآن] نیست‏ سخن دیو رجیم (۲۵)

فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿۲۶﴾

پس به کجا مى ‏روید (۲۶)

إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿۲۷﴾

این [سخن] بجز پندى براى عالمیان نیست (۲۷)

لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ ﴿۲۸﴾

براى هر یک از شما که خواهد به راه راست رود (۲۸)

وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿۲۹﴾

و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نیز] نخواهید خواست (۲۹)