گرامیداشت سالگرد دو حادثة غمبار

گرامیداشت سالگرد دو حادثة غمبار

بنام پروردگار بصیر و دوستدار اهل بصیرت. مردم خوب، مؤمن و شایستة دارابکلائی؛ به ویژه دوستان ارجمند عضو گروه سلام علیکم. طلوع اوّلین آدینة ماه پرفضیلت شعبان برهمگان مبارک باد؛ امّیدوارم صحیح و سالم و تندرست باشید. از جمله ویژگی های این ماه عظیم، آمیخته بودن با اعیاد مبارک آراسته با ولادت امام حسین، حضرت عبّاس، امام سجّاد و امام زمان (علیهم السّلام) می باشد؛ بدین جهت سراسر ایران اسلامی غرق در شعف و شادی بوده است؛ و هرکوی و برزنی شاهد برپائی مراسم جشن و سرور بوده ایم؛ خوشبختانه متدیّنان دارابکلائی نیز همچون سال های گذشته همراه با قافلة مؤمنان در سراسر ایران اسلامی گشته، و شب های گذشته در مجالس جشن و سروری که بدین مناسبت ها سراپا گشته بود حضور یافته، و از این طریق به ابراز ارادت خود نسبت به این اولیاء پاک الهی پرداخته اند؛ امّا در کنار این اعیاد مبارک، و در اوّلین شب جمعة ماه سراسر شادی شعبان، در دارابکلاء عزیز شاهد گرامیداشت سالگرد دو حادثة غمبار نیز بوده ایم؛ یکی گرامیداشت اوّلین سالگرد قتل مظلومانة مرحومه خدیجة رمضانی؛ و دیگری گرامیداشت هفدهمین سالگرد عالمی خدوم، متواضع، رهیدة از زرق و برق دنیوی، مقیّد به آموزه های دینی، تلاشگر در عرصة خدمات اجتماعی، عاشق اهل بیت (علیهم السّلام)، مرحوم آیه الله دارابکلائی؛ اینجانب فرا رسیدن سالگرد این دو واقعة دردناک را به همة هم محلّیهای ارجمند به ویژه به بازماندگان داغدیدة این دو عزیز تسلیت عرض می نمایم.

بی هیچ تردیدی، بروز حادثة اوّل بسیار شکننده و دردناک بود؛ زیرا این حادثه در بدترین شکلش به وقوع پی وست؛ به صراحت اعلام میدارم: اگرچه قاتلان جانی مرحومه رمضانی به کیفر قانونی دنیوی خود رسیده اند و تسکین دلی فراهم آمد؛ امّا به یقین، هیچگاه غم نشسته از این حادثه بر دل همسر، فرزند، پدر و مادر، پدر شوهر و مادر شوهر و دیگر منسوبین آن مرحومه و همة اهل محلّ از خاطره ها نمی رود؛ در اوّلین سالگرد این حادثة فجیع، برای آن مرحومه، عفو و رحمت؛ و برای بازماندگانش صبر، و برای «باران» کوچولویش سعادت ابدی را از درگاه پروردگار کریم مسئلت دارم.

نکتة شایان ذکر اینکه: قطعا بروز حادثة از دست دادن مرحوم آیت الله دارابکلائی نیز، بسیار سخت و سنگین بوده است؛ زیرا اگرچه در طول سال های پس از درگذشت آن عالم فقید؛ فرزندان، منسوبین، و شاگردان آن مرحوم؛ به ویژه برادر فاضل و ارجمندمان حجت الإسلام والمسلمین جناب آقای حاج شیخ مرتضی دارابی راهش را ادامه داده، و مشغول وعظ و تبلیغ بوده و میباشند؛ ولی احساس خلأ وجودی برآمدة از فوت مرحوم آیت الله دارابکلائی؛ حقیقتی است انکار ناپذیر؛ اینست که میبینیم: در روایت منقول از امام علی (علیه السّلام) آمده است : «إِذَا مَاتَ الْعَالِمُ ثُلِمَ فِی الْإِسْلَامِ ثُلْمَةٌ لَا یَسُدُّهَا شَیْ ءٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ» (نک: المحاسن ،ج1، ص233) : «هرگاه عالمی بمیرد، رخنه ای جبران ناپذیر در اسلام ایجاد می شود که چیزی تا قیامت آن را پر نخواهد نمود». روحش شاد و راهش پر رهرو باد.

(حوزة علمیّة قم/ سیّد حسین شفیعی دارابی/ ساعت 45/ 10 روز جمعه 24/ 2/ 1395ش=  ششم ماه شعبان 1437ق).