نسیم «شعبانیَهّ» (10)

در پر تو دو حماسة بزرگ

بنام پروردگار بصیر و دوستدار اهل بصیرت. اینجانب در شب میلاد منجی عالم بشریّت حضرت مهدی (علیه السّلام، توفیق یافتم تا در مجلس جشن ولادت آن بزرگوار در مسجد حضرت قائم (ع) شهرستان مذهبی قائم شهر حضور پیدا کنم، و در جمع مشتاقان خوب آن حضرت عرض سخنی داشته باشم؛ مجلسی که حدود 23 سال قبل با حضور جمع محدود 10 تا 15 نفر آغاز گردید، امّا به لطف الهی هرساله تعداد حاضران در این مجلس افزایش یافته است؛ رقم شرکت کنندگان در این مجلس درسال جاری بیش از 1000نفر بوده است. حسن ختام این سفر کوتاه تبلیغی، حضور در زادگاه همیشه در یادم (دارابکلا) و در جمع مؤمنان دارابکلائی عزیز شرکت کننده در نماز جماعت مغرب و عشاء در شام میلاد امام زمان (علیه السّلام) بوده است؛ امّا این حضور همراه شد با سخنرانی کوتاه و چند دقیقه ای بین دو فریضة مغرب و عشاء؛ در همین فرصت کوتاه، به نکاتی اشاره داشته ام؛ از جمله:

1- طرح این پرسش که چرا به ماه «شعبان» شعبان گویند؟ و وجه این تسمیه چیست؟؛ در پاسخ از آن گفته ام: واژة «شعبان» مأخوذ از ریشة «شُعْبَه» (قسمت) است؛ ار باب فنّ، دلایل مختلفی را در جهت تبیین این تسمیه بیان نمودند؛ یکی از آنها همان است که پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) به آن اشاره فرمودند؛ آنجا که فرمود: «إنَّما سُمِّیَ شَعبانُ لأِنَّهُ یَتَشَعَّبُ فیهِ أرزاقُ المُؤمِنینَ» : «ماه شعبان، «شعبان» نامیده شد؛ زیرا روزى هاى مؤمنان در این ماه قسمت مى شود» (شیخ صدوق، ثواب الأعمال ، ص 62). البتّه قید «مؤمنین» می تواند اشاره به این باشد که مقصود از ارزاق، یا فقط ارزاق معنوی است و یا اعمّ از ارزاق مادّی و معنوی ونه ارزاق مادّی تنها؛

2-  توجّه دادن به این نکته که مسئلة مهدویّت، از جمله آموزه های دینی است که در سطح بین الملل مطرح است؛ یعنی تنها ما شیعیان نیستیم که منتظر ظهور امام زمان (علیه السّلام) و برپائی دولت جهانی آن بزرگوارهستیم؛ بلکه همة فرق مسلمان؛ حتّی پیروان ادیان مسیحی و یهودی؛ و حتّی منکران خدا و ادیان آسمانی نیز به نوعی به مسئلة مهدویّت باور دارند؛ طرح شعار دهکدة جهانی که امروزه شاهد گسترش آن هستیم، می تواند گواه صادقی بر این مدّعا باشد؛

3- از جمله ویژگیهای نیمه شعبان سال جاری این است که روزش همزمان است با حماسة دوّم خرداد۷۶؛ روزی که یاد آور برگذاری هفتمین دورة انتخابات ریاست جمهوری در ایران اسلامی و خلق حماسه ای دیگرتوسّط ملّت رشید و سرفراز این سرزمین بزرگ است؛ در فرازی از پیام صادره از سوی مقام معظّم رهبری در سوم خرداد سال ۱۳۷۶ شمسی میخوانیم: «صحنه‌ی زیبا و پرشوری که در روز جمعه‌ی دوم خرداد و در پای صندوقهای رأی آفریدید، حقیقتاً یک حماسه‌ی تاریخی بود. آگاهی و هوشیاری سیاسی شما یک بار دیگر به کمک خداوند، درست در لحظه‌ی مقتضی، کار خود را کرد و از ایران اسلامی چهره‌یی با نشاط، مصمم، و سرشار از ایمان و آگاهی به دنیا نشان داد و بحمداللَّه کشور را در برابر توطئه‌ی دشمنان و وسوسه‌ی بدخواهان تا مدتها بیمه کرد. شرکت شما در یک مسابقه‌ی سالم و مسؤولانه برای انتخاب رئیس جمهور، با امنیت و انضباط تمام، و با رعایت بیشتر ملاحظاتی که در چنین حرکت عظیمی با ابعاد یک ملت بزرگ، در دنیا کمیاب و کم‌نظیر است، برای دوست و دشمن ثابت کرد که ملت ما به برکت عمل به اسلام ناب محمّدی (صلّیاللَّه‌علیه‌واله) در صحنه‌ی جهاد سیاسی نیز مانند صحنه‌ی جهاد نظامی، از انسجام و ابتکار و نظم و قاعده‌ی درست برخوردار است و نَفَس زهرآگین دشمنان که از ماهها پیش به قصد دلسرد کردن مردم، صوری بودن و جدی نبودن انتخابات را با زبانهای مختلف در همه‌ی تبلیغات فرامرزی خود تکرار میکردند، در او کمترین تأثیر را ندارند…»؛ نکتة شایان ذکر اینکه: با آنکه دشمن برای فردای پس از دوّم خرداد یادشده، برنامه ریزیی کرده بود و اعمال شیطنت های حساب شده ای را تدارک دیده، امّا با درایت و تدبیر والای معظّم له، دشمن در دست یابی به اهداف شومش عاجز ماند؛ و روند رو به پیش و امّید بخش انقلاب اسلامی حفظ شد؛

4- دیگر ویژگی نیمه شعبان سال جاری این است که شامش هم زمان شد با سوّم خرداد؛ چنین روزی (= سوّم خرداد 1361ش) نیز یاد آور حماسه ای دیگر توسّط ملّت شریف و سربلند به ویژه رزمندگان سلحشور مؤمن و انقلابی ایران اسلامی عزیز است؛ تجلّی این حماسة جاوید، آراستة با فتح «خرّمشهر» همیشه در یاد بوده است؛ فتحی که با تحقّق آن، دنیای استکباری چاره جز اعتراف  به عظمت ملّت ایران و نظام مقدّس جمهوری اسلامی ایران  و توانمندی نیروهای رزمندة ایرانی نداشته است؛ در بخشی از پیام حکیمانة امام راحل (ره) که در سوّم خرداد 1361ش به صدور آن همّت ورزیده است چنین میخوانیم: «سپاس بی حد بر خداوند قادر که کشور اسلامی و رزمندگان متعهد و فداکار آن را مورد عنایت و حمایت خویش قرار داد و نصر بزرگ خود را نصیب ما فرمود؛ و این جانب با یقین به آن که «مَا النصرُ اِلاّ مِن عندِ الله» از فرزندان اسلام و قوای سلحشور مسلح که دست قدرت حق از آستین آنان بیرون آمد و کشور بقیة الله الاعظم ارواحنا لمقدمه الفدا را از چنگ گرگان آدمخوار که آلت هایی در دست ابرقدرتان خصوصاً امریکای جهانخوارند، بیرون آورد و ندای «الله اکبر» را در خرمشهر عزیز طنین انداز کرد و پرچم پرافتخار «لا اله الا الله» را بر فراز آن شهر خرم که با دست پلید جنایتکاران غرب به خون کشیده شده و خونین شهر نام گرفت، - به اهتزاز در آورد – تشکر می کنم و آنان فوق تشکر امثال من هستند...».

در پایان این نوشته، ضمن ابلاغ درود به ارواح طیّبة امام راحل و شهیدان همیشه سرفراز و دعا برای سلامتی مقام معظّم رهبری، ذکر این نکته را ضروری میدانم: اگر ما برای اعتلای دین خدا تلاش کنیم، قطعا امداد الهی شامل حالمان خواهد شد؛ پس از هیچگونه کوششی در جهت حفظ ارزشهای دینی و بندگی پروردگار کریم دریغ نورزیم تا همچون گذشته از نصرت او بهره مند؛ و شاهد سرافکندی استکبار جهانی و حامیان داخلی و خارجیش باشیم. ان شاء الله. 

(حوزة علمیّة قم/ سیّد حسین شفیعی دارابی/ ساعت 30/ 9 شب سه شنبه: 4/ 3/ 1395ش= هفدهم ماه شعبان 1437ق).