آسمان دارابکلا
بنام پروردگار بصیر و دوستدار اهل بصیرت.
بندگان خوب پروردگار، فرارسیدن زادشب سالار شهیدان و سال روز این واقعه بی بدیل در عرصه گیتی را تبریک عرض می نمایم؛ امید
وارم به برکت وجودی این مولود مبارک، از فیوضات نازله الهی در این شب ور وز فرخنده
بهره مند گریم. ان شاء الله.
اگرچه، دستمان از وجود جسمی سالار شهیدان،
کوتاه است؛ ولی سفره بهره گیری از وجود معنویش، گسترده است؛ بی تردید، سخنان گهربار
برجای مانده از آن بزرگوار در دل متون حدیثی، نمود بارزی از این سفره جاوید معنوی محسوب
می شود؛ در این نگاشته کوتاه، به بازخوانی سه توصیه مهمّ اجتماعی از این مائده معنوی
بسنده می نمایم:
توصیه اوّل: ضرورت پرهیز از دنیا زدگی
حضرت امام حسین (علیه السّلام) فرمود: «عِباداللهِ!
لا تَشْتَغِلُوا بِالدُّنْیا، فَإنَّ الْقَبْرَ بَیْتُ الْعَمَلِ، فَاعْمَلُوا وَ لا
تَغْفُلُوا» : «اى بندگان خدا، خود را مشغول و سرگرم دنیا ـ و تجمّلات آن ـ قرار ندهید
که همانا قبر، خانه اى است که تنها عمل ـ صالح ـ در آن مفید و نجات بخش مى باشد، پس
مواظب باشید که غفلت نکنید» (فرزانه، احمد، نهج الشّهادة: ص 47).
توصیه دوّم: ضرورت پرهیز از ظلم به کسی که جز
خداوند، یاری ندارد
حضرت امام حسین (علیه السلام) فرمود: «یا
بُنَىَّ! إیّاکَ وَظُلْمَ مَنْ لایَجِدُ عَلَیْکَ ناصِراً إلاّ اللهَ» : «ای فرزندم،
بپرهیز از ظلم و آزار رساندن نسبت به کسى که یاورى غیر از خداوند متعال نمى یابد»
(شیخ حُرّ عامِلی، وسائل الشّیعة: ج 11، ص 339؛ علّامه مجلسی، بحارالأنوار: ج 46، ص
153، ح 16).
توصیه سوّم: ضرورت رهیدن از سوگند زیاد
وَرّام بن ابی فراس حلّی (درگذشت ۶۰۵ق) آورده
است: حضرت امام حسین (علیه السلام) فرمود: «اِحْذَرُوا کَثْرَةَ الْحَلْفِ، فِإنَّهُ
یَحْلِفُ الرَّجُلُ لِعَلَل أرَبَعَ: إمّا لِمَهانَة یَجِدُها فی نَفْسِهِ، تَحُثُّهُ
عَلى الضَّراعَةِ إلى تَصْدیقِ النّاسِ إیّاهُ. وَ إمّا لِعَىّ فی الْمَنْطِقِ، فَیَتَّخِذُ
الاْیْمانَ حَشْواً وَصِلَةً لِکَلامِهِ. وَ إمّا لِتُهْمَة عَرَفَها مِنَ النّاسِ
لَهُ، فَیَرى أَنَّهُمْ لایَقْبَلُونَ قَوْلَهُ إلاّ بِالْیَمینِ. وَ إمّا لاِرْسالِهِ
لِسانَهُ مِنْ غَیْرِ تَثْبیت» :
«خود را از قسم و سوگند زیاد برهانید که همانا
انسان به جهت یکى از چهار علّت سوگند یاد مى کند:
1- «در خود احساس سستى و کمبود دارد، به طورى
که مردم به او بى اعتماد شده اند، پس براى جلب توجّه مردم که او را تصدیق و تأیید کنند،
سوگند مى خورد»؛
2- «و یا آن که گفتارش معیوب و به دور از
حقیقت است، و مى خواهد با سوگند، سخن خود را تقویت و جبران کند»؛
3- «و یا در بین مردم متّهم است ـ به دروغ
و بى اعتمادى ـ پس مى خواهد با سوگند و قسم خوردن جبران ضعف نماید»؛
4- «و یا آن که سخنان و گفتارش متزلزل است
ـ هر زمان به نوعى سخن مى گوید ـ و زبانش به سوگند عادت کرده است» (ابن ابی فراس حلّی،
تنبیه الخواطر، ص 429، س 6).
(حوزه علمیه قم، سیّد حسین شفیعی دارابی،
شب یکشنبه 10 اردیبهشت 1396ش = شب سوّم ماه شعبان 1438ق).