پرسمان (11): ضرورت مرز بندی بین نظام مقدّس جمهوری اسلامی و کارکرد نادرست برخی از اشخاص و احزاب

پرسمان (11): ضرورت مرز بندی بین نظام مقدّس جمهوری اسلامی و کارکرد نادرست برخی از اشخاص و احزاب

بنام پروردگار بصیر و دوستدار اهل بصیرت؛ جناب آقا سیّد علی عبدالّهی عزیز و دوست داشتنی، سلام علیک؛ امّیدوارم همچون گذشته، موفّق و سربلند باشی. ان شاء الله.

جنابعالی، پس از ارسال کلیپی از فراز کوتاهی از سخنرانی یکی از سخنرانان محترم، در پیام تلگرامی خویش اینگونه نگاشتی : «حاج آقا می خواهم بدانم چرا عزیزان ما باید اینگونه سخن بگن که دیگران سوء استفاده نمایند چرا؟!»؛ اینجانب، ضمن تقدیر صمیمانه از جنابعالی به جهت طرح پرسش مذکور، اعلام میدارم: از چهره های دلسوزی همانند جنابعالی (؛ که به لطف الهی، از دبیران ریاضی بازنشسته، و یکی از مدیران مؤفّق سازمان حجّ و زیارت در سفر زیارتی حجّ، عُمره، و عتبات عالیات به شمار می آئی)، انتظار اینست که با رَصَد کردن برخی از کلیپ ها و شبهات در حوزه های دینی و غیره، به ارسال آنها برای افرادی که فکر می کنی که می توانند پاسخگو باشند، همّت ورزی؛ قطعا اینگونه اقدامات، در راستای مفاد روایاتی است که حاکی از ضرورت «دستگیری از افراد مستضعف فکری و معرفتی» می باشند؛ بی تردید، تلاش در این عرصه، اقدامی مثبت تلقّی می شود؛ و پاداش والائی را برایتان در پی خواهد داشت.

 به هرحال جناب آقای عبدالّهی، اینجانب در پاسخ از پرسشی که به طرح آن مبادرت ورزیدی، نکاتی را یاد آور می شوم؛ امّیدوارم این گفتمان فرهنگی، سودمند واقع شود. ان شاء الله.

نکته اوّل: همگانی بودن آسیب پذیری

جناب آقای عبدالّهی، هیچگاه یک خطیب، هرچند هم خوش آوازه و خوش قریحه و خوشنام باشد،از خطر آسیب ها در امان نیست؛ بلکه او نیز همانند سایر انسان ها همواره در معرض این خطر قرار دارد و گاه هم بیشتر از دیگران؛ شاید یکی از اسرار دعاء معروف نبوی «الهی لاتکلنی الی نفسی طرفه عین ابدا؛ الهی لا تردنی فی سوء استنقدتنی منه» (تفسیر قمی ، علی بن ابراهیم قمی  ج ۲ ص ۷۴؛ و...) همین باشد؛ پس بیائیم ما نیز با الگوگیری از آن بزرگوار به خداوند عرض کنیم: «خدایا یک آن من را به خودم وامگذار. خدایا!تو که من را از بدی ها نجات دادی، دیگر من را به بدی ها برنگردان»؛

نکته دوّم: ضرورت پرهیز از شتاب به وقت قضاوت در مورد سخنان دیگران

جناب آقای عبدالّهی، بنده نیز گاه نسبت به سخنان برخی از خطبا و از جمله جناب آقای ماندگاری ایراد و سؤالی دارم؛ ولی این کلیپ ارسالی را که گوش کردم؛ ظاهرا بیان و نقل یک گزارشی است توسّط ایشان از علاقه مندی جمعی از سیاه پوستان معترض به نظام سیاسی آمریکا نسبت به نظام جمهوری اسلامی ایران و...؛ اینکه دیگران از این گزارش چه سوء استفاده ای نموده و یا بنمایند؛ بنده اطّلاعی ندارم؛ ولی سخنان ایشان را خلاف حقیقت نمیدانم؛ بارها امام (ره) و مقام معظّم رهبری و دیگر دلسوزان نظام نیز، در قالب های دیگری در این راستا سخن گفته اند؛ بدین جهت اعلام میدارم: اینگونه سخن گفتن در مورد مائده آسمانی جمهوری اسلامی ایران، سخنی به گزافه و دور از واقعیت نمی باشد؛ منتهی بر اساس آن آرمانی که این نظام برای آن شکل گرفت؛ به تعبیر دیگر: آن نظام سیاسی دینی که باید باشد و نه آنگونه که هست؛ اتفاقا در فرازی ازکلیپ ارسالی حاکی از سخن جناب آقای ماندگاری هم چنین آمده: «اگر این نظام محقق بشود؛ موفق بشود تمام افراد از آن الگو می گیرند»؛ مگر ما و شما و دیگرمؤمنان به انقلاب اسلامی ایران که به پیروی از امام حرکت کردیم؛ باور و امید دیگری داشتیم؟؛

نکته سوّم: کارکرد بَدِ برخی از افراد؛ دلیل بر نا کارآمدی اصل نظام نخواهد بود

جناب آقای عبدالّهی، بنده نیز قبول دارم که متأسّفانه جمعی از مسئولان نظام در گذشته و حال به گونه ای عمل کرده اند که برخی از افراد، در حقانیت و کارآمدی این نظام نوپا دچار تردید شدند؛ ولی ما باید بین اصل نظام و کارکرد خائنانه برخی از اشخاص تمایز و مرز قائل شویم؛ همانگونه که بین اسلام ناب و خالص با کارکرد بَدِ جمعی از مسلمانان در طول تاریخ و دوره معاصر، معتقد به چنین مرز و تمایز هستیم؛ چه زیبا گفت مرحوم سیّد جمال الدّین اسد آبادی آنگاه که گفت: «الاسلام محجوب بالمسلمین؛ اسلام به‌وسیله این مسلمانان، پنهان و ناپیداست و اعمال و رفتار آنان، حجابی بر اسلام افکنده است»؛ به هرحال ما باید بین کارکردهای نادرست برخی از اشخاص با اصل مکتب اسلام و نظام جمهوری اسلامی، قائل به مرز و تمایز با شیم؛ البته همگان باید بکوشیم به گونه ای عمل نمائیم که چنین سوء تفاهم و تردیدی ایجاد نشود و یا دست کم، کاهش پیدا کند؛ شاید همین است که امام صادق (علیه السّلام) خطاب به شیعیان فرمود: «کونوا لنا زیناً و لا تکونوا علینا شیناً».[شیخ صدوق، الأمالی، ص484، ح657/17]؛ در بیان دیگری، آن حضرت در جهت تبیین ویژگی های شیعه واقعی می فرماید : «لیس من شیعتنا من قال بلسانه وخالفنا فی اعمالنا وآثارنا. ولکن شیعتنا من وافقنا بلسانه وقلبه واتّبع آثارنا وعمل باعمالنا. اولئک شیعتنا/ کسی که به زبان می‌گوید شیعه است، ولی با اعمال و آثارش با ما مخالفت می‌کند، از شیعیان ما نیست. شیعه ما کسی است که با زبان و قلبش با ما همراه باشد؛ از آثار ما پیروی کند و اعمال ما را انجام دهد. آنان، شیعه ما هستند».[شیخ حر عاملی، وسائل الشیعة، ج15، ص247 ، ح20409/19)؛ پس همگان موظّف هستیم به گونه ای عمل نمائیم که موجب بدبینی اشخاص و احزاب نسبت به مکتب و نظام نگردیم. ان شاء الله.  (حوزة علمیّة قم/ سیّد حسین شفیعی دارابی/ سفر تعطیلی تابستانی دارابکلا (زادگاه همیشه دریاد)/ ساعت 20/ 4 عصر روز شنبه 2/ 5/ 1395ش= هیجدهم ماه شوّال المکرّم 1437ق).